Ik begin al aardig te wennen aan het ritme van het schooljaar. Het heeft wel wat, een planning van augustus tot en met juli. In de zomer kijk ik altijd terug en vooruit, daar is het een mooie periode voor. Dat kon goed tijdens deze zomer. We bleven redelijk dichtbij huis, ik noemde het ook wel mijn sprokkelvakantie. Een nachtje Duitsland met een goede vriendin, een paar dagen motorrijden in de Achterhoek en een klein weekje Brabant. En afsluitend een familieweekend in Bunnik. Ik begrijp goed dat het een voorrecht is dat je zoveel kunt doen. Ook realiseer ik me steeds vaker in wat voor bevoorrecht deel van de wereld we leven. Op de televisie zien we de dramatische beelden uit Afghanistan. Ik probeer me voor te stellen wat het betekent als je daar woont. Voor velen is dit een drama, maar helemaal voor vrouwen. Schrijnend, zo rechteloos zijn.
Ook een drama was het klimaatrapport. En dat heeft me ook weer verbaasd. Wat een lauwe reacties. Maar als ik eerlijk ben, ben ik zelf ook niet met een spandoek de straat opgerend. Toch zijn er ernstige zorgen. En ik vroeg me af, wat doe ik er eigenlijk aan? Ben ik bereid niet meer te vliegen? Misschien, maar ik ben er niet zeker van. Goed, ik eet vegetarisch, maar ik stap ook op de motor. Of dramatiseer ik het? Ik denk terug hoe mijn generatie vroeger “de verloren generatie” werd genoemd. Er was zoveel werkloosheid en de bom zou echt gaan vallen, dat kwam nooit meer goed. We weten dat het heel anders is gelopen, de meeste mensen tussen de 40 en 60 nu hebben heel wat gewerkt. Kunnen we erop vertrouwen dat het klimaat ook de goede kant op gaat, met wat aanpassingen in ons gedrag? Ik hoop het.
Goed nieuws is dat we weer redelijk normaal het onderwijsjaar kunnen beginnen. Alle leerlingen mogen weer naar school. Nog wel mondkapjes dragen op de gangen maar, mede dankzij de hoge vaccinatiegraad, lijkt het een stuk veiliger. Wat fijn om de school weer vol te hebben met leerlingen en elkaar weer echt te ontmoeten.
De afgelopen week zijn de voorbereidingen voor het nieuwe schooljaar goed verlopen. We hadden de bekende aftrap met alle leidinggevenden. En maar liefst 28 nieuwe collega’s hebben we aangesteld. Een enthousiaste ploeg keek me aan bij de introductiebijeenkomst. Dat komt wel goed. Maandag de bloemenregen als de jubilarissen in het zonnetje worden gezet. Het is een koele augustusweek, maar zo’n start voelt warm aan.
Nog een voornemen: dit jaar veel lezen. Eén van de doelen van onze school is het bestrijden van laaggeletterdheid. Te weinig mensen (ook scholieren) kunnen goed lezen. Dus: we starten een leesoffensief. Daarom noem ik elk blog een boek, zo houd ik ook bij mezelf de druk op de ketel. In deze vakantie las ik onder andere “Bleekers zomer”, van Mensje van Keulen. Een dun en vrolijk boekje, bijna 50 jaar oud maar nog steeds actueel. Ken je het boek of heb je een tip? Laat het me weten.
Een fijne start na de zomer gewenst,
Alice Vellinga
Augustus 2021